Patron szkoły
Kornel Makuszyński urodził się 8 stycznia 1884 r. w Stryju, zmarł 31 lipca 1953 r. w Zakopanem. Uczęszczał do gimnazjum we Lwowie. W wieku 14 lat zaczął pisać wiersze. Ich pierwszym recenzentem był Leopold Staff. Pierwsze wiersze opublikował w lwowskim dzienniku „Słowo Polskie” mając 16 lat. Od 1904 r. był członkiem redakcji tego dziennika zajmując się recenzjami teatralnymi. Ukończył Wydział Filologiczny Uniwersytetu Lwowskiego, studiował w Paryżu. W połowie 1915 r. podobnie jak tysiące innych mieszkańców okupowanego przez Rosjan Lwowa, został ewakuowany w głąb rosyjskiego cesarstwa. Zupełnie przypadkowo zatrzymał się w Kijowie, gdzie żyło wielu Polaków. Został tam prezesem miejscowego Związku Literatów i Dziennikarzy Polskich oraz kierownikiem literackim kijowskiego Teatru Polskiego. Do Polski wrócił po zakończeniu wojny w 1918 r. do Warszawy. Za swoją twórczość otrzymał członkostwo Polskiej Akademii Literatury, państwową nagrodę literacką w 1926 r., nagrodę PAL „Złoty Wawrzyn” i honorowe obywatelstwo Zakopanego w 1931 r. Okupację niemiecką przeżył w Warszawie, podczas powstania warszawskiego współpracował z prasą powstańczą, potem przez obóz w Pruszkowie dotarł do Krakowa i w listopadzie 1944 r. zamieszkał na stałe w Zakopanem. Został pochowany na Cmentarzu Zasłużonych na Pęksowym Brzyzku w Zakopanem. Z zasobów jego kolekcji w 1966 r. powstało Muzeum Kornela Makuszyńskiego w Zakopanem. Od 1994 r. przyznawana jest Nagroda Literacka im. Kornela Makuszyńskiego.
